---

 

 

  Historia Zespołu Szkół Ekonomiczno-Kupieckich im. L. Krzywickiego w Płocku sięga 1868 roku, gdy Naczelnik Płockiej Dyrekcji Szkolnej Siergiej Popow powołał Szkołę Niedzielno-Handlową. Tym samym znaleźliśmy się w pierwszej  dziesiątce najstarszych szkół zawodowych na terenie całego kraju, o ciekawej, ponad 130 letniej historii. 24 sierpnia 1868 roku Magistrat zawiadomił Naczelnika Dyrekcji Szkolnej, że szkoła mieścić się będzie w lokalu Płockiego Męskiego Gimnazjum Klasycznego (obecnie Małachowianka). Na nauczycieli zostali zaangażowani Marceli Masłowski (szlachcic,  absolwent Uniwersytetu Petersburskiego) oraz Klemens Waren (szlachcic, z wykształcenia artysta malarz). Uroczyste otwarcie szkoły nastąpiło 13 czerwca 1869 roku. Program nauki obejmował język rosyjski, język niemiecki,  arytmetykę z elementami prawa wekslowego i geografię gospodarczą. Z takim programem była to raczej placówka  dokształcająca, a nie typowo handlowa. W 1884 roku szkołę zreformowano z dwuoddziałowej na trzyoddziałową i do programu wprowadzono 3 nowe przedmioty: geografię Rosji, historię Rosji i korespondencję handlową. Reforma ta nie przyniosła spodziewanych korzyści, ponieważ w dalszym ciągu było zbyt mało przedmiotów zawodowych. Problem pogłębiał niedobór kadry pedagogicznej. Dwóch pierwszych nauczycieli nie gwarantowało Szkole charakteru handlowego. Zaangażowano więc do przedmiotów zawodowych buchaltera i referenta, ale ci wkrótce przekonali się, że praca nauczycielska bez znajomości zasad dydaktyki jest zbyt trudna i opuścili szkołę. Od tej chwili stanowiska nauczycielskie aż do 1914 roku powierzano nauczycielom ludowym, którzy nie będąc fachowcami w dziedzinie handlowości prowadzili ją na wzór kursów dokształcających. Działalność placówki finansowana była głównie ze składek kupców płockich, którzy często czynili to niechętnie nie doceniając sprawy kształcenia swoich pracowników. Od końca czerwca 1914 roku do 1 maja 1916 roku szkoła była nieczynna z powodu działań wojennych. W dniu 7 grudnia 1915 roku powołana przez kupców Komisja wystąpiła do Wydziału Szkolnego Magistratu z wnioskiem reaktywowania szkoły pod nazwą - Szkoła Handlowa Wieczorowa w Płocku. Opracowano zasady funkcjonowania i finansowania. Wykłady miały się odbywać trzy razy w tygodniu: w niedzielę oraz wtorki i czwartki. Kupiectwo płockie opodatkowało się na rzecz funkcjonowania szkoły. Miała ona pozostać pod zarządem 5-osobowej Kupieckiej Rady Szkolnej. Na zebraniu kupców dniu 23 lutego 1916 roku uchwalono budżet i ustalono, że do szkoły będą przyjmowane także dziewczęta. 1 maja 1916 roku rozpoczęły się już normalne lekcje dla 33 uczniów.

      Kierownikiem został profesor gimnazjalny Leon Winnicki - polonista. W roku szkolnym 1916/17 prowadzono już kursy dla 57 osób, a w roku 1917/1918 uruchomiono trzeci kurs. Od tej chwili szkoła cieszyła się wielką popularnością wśród młodzieży. Niejednokrotnie nawet ci, którzy zdali obowiązujący egzamin wstępny nie mogli być przyjęci z powodu braku miejsc. Do popularności szkoły przyczynił się bezsprzecznie wzrastający z każdym rokiem poziom nauczania będący następstwem troski Rady Opiekuńczej. Szczególne zaangażowanie w zapewnienie dobrego wyposażenia w pomoce naukowe (m.in. maszyny do pisania) oraz pozyskanie wysokokwalifikowanej kadry nauczycielskiej wykazał wieloletni prezes Rady Opiekuńczej - Ferdynand Wagner. W tym okresie szkoła, jako jedna z nielicznych, mogła szczycić się tym, że wszyscy jej nauczyciele posiadali ukończone wyższe studia zawodowe. Od 1 lipca 1918 roku, aż do końca roku szkolnego 1927/28 szkoła działała jako samorządowa pod nazwą "Miejska Wieczorowa Szkoła Handlowa w Płocku". W 1928 roku po 60 latach zakończyła swoją działalność. Jednocześnie od 1920 roku, w budynku przy ul. Kolegialnej 22, dzięki staraniom Towarzystwa Przyjaciół Średniej Szkoły Żeńskiej, uruchomiono państwową  Szkołę Przemysłowo-Handlową Żeńską im. Królowej Kingi. Jej kierownikiem został Zdzisław Pawłowski. W szkole uruchomiono następujące kierunki kształcenia: handlowy, ogrodniczy i bieliźniarski.

        W 1922 roku nastąpiła zmiana na stanowisku dyrektora szkoły - obowiązki objął Władysław Wróbel. Państwowa Szkoła Przemysłowo-Handlowa Żeńska działa do 12 maja 1931 roku, kiedy to w wyniku reformy szkolnictwa polskiego przekształcona została w Państwową Szkołę Ogrodniczą i Handlową w Płocku. W roku 1932 nastąpiło ważne wydarzenie w życiu szkoły - przejęcie przez Państwową Szkołę Ogrodniczą i Handlową im. Królowej Kingi i 3-letniej Szkoły Handlowej Męskiej Stowarzyszenia Kupców Polskich. Jej dyrektorem był Adam Nowiński i to właśnie on najbardziej przyczynił się do połączenia obydwu płockich "handlówek". Połączone szkoły przyjęły nazwę Czteroletniej Państwowej Koedukacyjnej Szkoły Handlowej (1932).
      W 1936 roku w wyniku reorganizacji szkolnictwa zawodowego w Polsce, szkoła przyjęła z kolei nazwę Państwowe Gimnazjum Kupieckie w Płocku z siedzibą przy ulicy Misjonarskiej 22 - na stanowisku dyrektora aż do roku 1939 pozostawał Władysław Wróbel. W latach 1936-39 szkoła bardzo się rozwinęła, została wyposażona w nowoczesne pracownie przedmiotowe, halę maszyn piszących, salę gimnastyczną, gabinet lekarski i stomatologiczny. Na wyposażenie szkoły pozyskiwano pieniądze z funduszy państwowych, komitetu rodzicielskiego i miasta Płocka. Szkoła tuż przed II wojną światową kształciła około 200 uczniów. W roku 1939 szkoła raz jeszcze zmieniła nazwę na Państwową Koedukacyjną Szkołę Handlową w Płocku. W całym okresie międzywojennym Szkołę Handlową ukończyło około 420 absolwentów. W ciągu całego cyklu nauczania wykładane były następujące przedmioty: religia, język polski, historia, matematyka, ćwiczenia cielesne, zoologia, botanika, chemia, fizyka, nauka o człowieku, język niemiecki z korespondencją, nauka o Polsce współczesnej, organizacja i technika handlu, technika reklamy, towaroznawstwo, geografia gospodarcza, współczesne zagadnienia gospodarcze, arytmetyka handlowa, księgowość, stenografia i pisanie na maszynie. Wysoka renoma, którą cieszyła się Handlówka w okresie międzywojennym była przede wszystkim zasługują wybitnej, doskonale wykształconej kadry pedagogicznej. Uczniowie Państwowej Koedukacyjnej Szkoły Handlowej mieli obowiązek występowania w jednolitym umundurowaniu. Przestrzegał tej zasady szczególnie rygorystyczny dyrektor Władysław Wróbel. Mundur galowy miał kolor granatowy, do tego biała koszula i krawat. Wszyscy nosili okrągłe czapki maciejówki z otokiem niebieskim (klasy 1-3) lub czerwonym (klasa 4).

      Nowy okres w życiu szkoły rozpoczął się 20 stycznia 1945 roku. Pierwszą dyrektorką po wyzwoleniu była Irena Grzegorzewska, absolwentka szkoły z okresu międzywojennego. W roku szkolnym 1945/1946 czteroletnie Gimnazjum Handlowe i dwuletnie Liceum Handlowe kształciło łącznie 500 osób. W latach pięćdziesiątych nastąpiły bardzo poważne zmiany, w wyniku których szkoła przyjęta przez resort rolnictwa przeszła w stan stopniowej likwidacji. Jednak dzięki zabiegom władz terenowych, dyrekcji, rady pedagogicznej i młodzieży oraz osobistym staraniom posła Ziemi Mazowieckiej Tadeusza Gierzyńskiego oraz Franciszka Dorobka, Adama Goszczyńskiego i innych życzliwych działań społecznych - uchwałą Ministerstwa Finansów reaktywowana została dotychczasowa szkoła jako technikum tegoż resortu. Odtąd datuje się szczególny rozwój placówki, bardzo docenianej przez miejscowe społeczeństwo. W roku szkolnym 1957/58 nastąpiła dalsza reorganizacja: dotychczasowe czteroletnie Technikum Finansowe Ministerstwa Finansów zostało przekształcone w pięcioletnie Technikum Ekonomiczne przejęte przez Ministerstwo Oświaty. Powołano także Zasadniczą Szkołę Handlową dla Pracujących. Wobec dużej liczby uczniów i oddziałów nauka w budynku przy Misjonarskiej 22 odbywała się praktycznie od rana do wieczora. Poczyniono więc starania o rozbudowę szkoły. Zaowocowały one wmurowaniem 22 listopada 1962 roku aktu erekcyjnego pod budowę nowego budynku szkolnego przy ulicy Nowowiejskiego 4. We wrześniu 1964 roku została zakończona, a 17 września rozpoczęły się w niej zajęcia szkolne. Zarządzeniem Ministra Oświaty z dnia 16 marca 1965 roku nadano Technikum Ekonomicznemu w Płocku imię Ludwika Krzywickiego, znanego w skali światowej socjologa i ekonomisty. W tym samym roku otwarto Państwową Szkołę Ekonomiczną. W roku szkolnym 1965/66 naukę pobierało we wszystkich typach szkół około 1500 osób, uczyło w nich 51 pedagogów różnych specjalności W dniach 18 i 19 czerwca 1966 roku odbył się pierwszy powojenny Zjazd Absolwentów Szkół Handlowych i Ekonomicznych z lat 1921-66. W trakcie Zjazdu wręczony został młodzieży sztandar szkoły ufundowany przez Komitet Rodzicielski oraz płockie zakłady pracy. Koniec lat 60-tych i początek 70-tych to okres ogromnego rozkwitu bazy materialnej szkoły. Powstały dobrze wyposażone w pomoce naukowe pracownie: języka angielskiego, języka rosyjskiego, rysunku, mechanizacji prac biurowych, księgowości i ekonomiki.

      Zmodernizowane zostały pracownie towaroznawstwa, historii, fizyki, chemii i reklamy. Szkoła dysponowała wówczas nowoczesną aparaturą audiowizualną.20 września 1972 roku Kurator Okręgu Szkolnego Warszawskiego wydał zarządzenie w sprawie powołania Zespołu Szkół Zawodowych Nr 1 im. L. Krzywickiego. W zespole kształciło się wówczas około 1900 uczniów w specjalnościach: technik ekonomista, technik żywienia  zbiorowego, sprzedawca, kucharz, szwacz, dziewiarz. W latach dziewięćdziesiątych szkoła systematycznie zmienia swój charakter, zgodnie z założeniami władz oświatowych. Wygaszono zasadniczą szkołę zawodową, natomiast zwiększyła się liczba oddziałów w szkołach licealnych. Uruchomiono technikum hotelarskie, a od 1 września 1995 roku ruszyło liceum techniczne o profilu ekonomiczno-administracyjnym i usługowo gospodarczym. W 1997 roku z okazji 75-lecia Szkoły Rada Miasta Płocka wyraziła zgodę na zmianę nazwy szkoły na Zespół Szkół Ekonomiczno-Kupieckich im. Ludwika Krzywickiego. W styczniu 1997 roku odbył się pod honorowym patronatem Marszałka Senatu Adama Struzika kolejny Zjazd Absolwentów. Powołano także do życia Stowarzyszenie Wychowawców, Wychowanków i Przyjaciół "Płockiego Ekonomika". W 1999 roku z okazji 60-rocznicy wybuchu II wojny światowej spotkali się przedwojenni absolwenci naszej szkoły. Przybyło ich na spotkanie ponad osiemdziesięciu ( z Polski, Kanady i Anglii).